پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)- با توجه به
اینکه قیمت نفت به پایین‌ترین سطح 11 سال اخیر رسیده بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان نفت
و گاز جهان با طولانی‌ترین دوره کاهش سرمایه‌گذاری‌های نفتی خود در چند دهه اخیر
روبرو شده‌اند، اما انتظار می‌رود که برای حفظ پرداخت سود سهام به سرمایه‌گذاران
وامهای بیشتری دریافت کنند.
به گزارش ایسنا
به نقل از رویترز، قیمت نفت که در حال حاضر حدود 37 دلار در هر بشکه است، بسیار
پایین‌تر از سطح 60 دلاری مورد نیاز شرکتهایی همچون توتال، استات اویل و بریتیش
پترولیوم برای متعادل کردن حساب‌های خود است؛ سطحی که در حال حاضر طی 18 ماه گذشته
به شدت کاهش یافته است.
شرکتهای نفتی
بین‌المللی بار دیگر مجبور شده‌اند هزینه‌های خود را کاهش دهند، دارایی‌هایشان را
بفروشند، تعدیل نیرو کنند یا پروژه‌های خود را به تعویق بیندازند، چرا که دوران
کاهش قیمت نفت نشانه‌ای از بهبود بروز نمی‌دهد.
شرکتهای نفتی
شورون و کونوکو فیلیپس آمریکا برنامه‌هایی را برای کاهش 25 درصدی بودجه خود در سال
2016 منتشر کرده‌اند.
شرکت نفتی
رویال داچ شل نیز اعلام کرده که اگر خرید گروه نفتی بی جی توسط این شرکت طبق برنامه
پیش برود، پنج میلیارد دلار دیگر از هزینه‌های خود را کاهش خواهد داد.
انتظار می‌رود
سرمایه‌گذاری‌های جهانی در بخش نفت و گاز در سال 2016 به 522 میلیارد دلار برسد که
پایین‌ترین سطح شش سال اخیر است. بنابر اعلام موسسه مشاور انرژی ریستاد مستقر در
اسلو این در شرایطی است که این سرمایهگذاریها در سال 2015 نیز با یک کاهش 22
درصدی به 595 میلیارد دلار رسیده بود.
بیورنار
تونهاگن، نایب رییس بخش بازار‌های نفت و گاز در موسسه انرژی ریستاد به رویترز گفت:
این اولین بار از زمان کاهش قیمت نفت در سال 1986 است که شاهد کاهش سرمایه‌گذاری‌های
نفتی برای دو سال پیاپی هستیم.
فعالیت‌هایی که
دوام بیاورند آنهایی هستند که بیشترین بازگشت سرمایه را داشته باشند.
اما با توجه به
اینکه نسبت بدهی‌های این بخش به داراییها در سطح نسبتا پایین حدودا 20 درصد یا
کمتر است، منابع صنعت انرژی می‌گویند شرکتها برای جبران کاهش درآمد‌های خود و حفظ
پرداخت سود سهام به سرمایه‌گذاران مجبور به دریافت وامهای بیشتر خواهند شد.
شرکت شل از سال
1945 پرداخت سود سهام را قطع نکرده است؛ سنتی که مدیریت کنونی این شرکت تمایلی به
شکستن آن ندارد.
دیگر شرکتهای
حاضر در این صنعت نیز مخالف کاهش پرداخت‌ها به سهامداران شامل بزرگ‌ترین صندوق‌های
سرمایه‌گذاری و بازنشستگی جهان هستند چرا که می‌ترسند سرمایه‌گذاران از این بخش
خارج شوند.
جیسون گامل،
تحلیلگر موسسه انرژی جفریز می‌گوید: اکسون موبیل و شورون کمترین نسبت بدهی را در
میان شرکتهای بزرگ نفتی جهان دارند، در حالی که استات اویل و رپسول بالاترین بار
بدهی را تحمل می‌کنند.
با توجه به
اینکه در سال 2015 تنها تعداد انگشت شماری از پروژه‌های بزرگ نفتی از جمله پروژه
توسعه آپوماتوکس در خلیج مکزیک توسط شل و پروژه 29 میلیارد دلاری میدان عظیم نفتی
جوهان سوردروپ در دریای شمال توسط استات اویل تایید شدند، سال 2016 احتمالا شامل
تصمیمات معدود برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در این بخش خواهد بود.
گامل گفت:
پروژه‌هایی که احتمالا با آنها موافقت خواهد شد شامل فاز دو میدان ماددوگ در خلیج
مکزیک توسط بریتیش پترولیوم و پروژه توسعه میدان تنگیز در قزاقستان توسط شورون
خواهند بود.
بریتیش
پترولیوم اکنون انتظار دارد که پروژه ماددوگ در حال حاضر کمتر از 10 میلیارد دلار
هزینه داشته باشد که حدود نصف برآورد اولیه است.
هزینه‌ها در کل
صنعت انرژی به دلیل کاهش حجم پروژه‌ها، مذاکره مجدد در خصوص قرار‌داد‌های عرضه و
استفاده از فناوری‌های دارای پیچیدگی کمتر کاهش خواهد یافت.
برندن وارن،
تحلیلگر نفتی در بازار سرمایه بی ان او گفت: پس از توسعه سریع صنعت انرژی در نیمه
اول دهه جاری زمانیکه قیمت نفت بالای 100 دلار در هر بشکه بود، اکنون انتظار می‌رود
شرکتهای نفتی روی فعالیت‌هایی که بیشترین سوددهی را دارند تمرکز کنند.
وارن افزود:
شرکتها می‌خواهند محدوده فعالیت خود را کاهش دهند و آن فعالیت‌هایی را انتخاب کنند
که بیشترین بازگشت سرمایه را دارند.
شرکت شل که قصد
دارد خرید 54 میلیارد دلاری گروه نفتی بی جی را در ماه فوریه تکمیل کند قصد دارد
روی بازار جذاب گاز طبیعی مایع و تولید نفت در آبهای عمیق به ویژه در برزیل تمرکز
کند که در هر دو حوزه گروه بی جی هدایت آن را برعهده دارد.
بریتیش
پترولیوم با همین اولویت‌ها به شکل روزافزونی روی خلیج مکزیک و مصر متمرکز شده
جایی که این شرکت با توسعه 12 میلیارد دلاری در سال 2015 موافقت کرد.
در شرایطی که
دهها هزار شغل در صنعت نفت در سال 2015 تعدیل شده انتظار می‌رود امسال نیز کاهش
شغل بیشتری رخ دهد، چرا که شرکتهای نفتی در حال محدود کردن تمرکز خود هستند.
در راس کاهش
هزینه‌ها از طریق محدود کردن و تاخیر پروژه‌ها شرکتهای نفتی شاهد کاهش هزینه‌ها
خواهند بود، چرا که پیمانکاران با کاهش بیشتر قیمت‌ها موافقند. برای مثال هزینه
سالانه اجازه یک کشتی حفاری در سال 2015 به متوسط 332
هزار دلار رسید در حالی که در سال
2014، 405 هزار دلار بود.
این کاهش در
سرمایهگذاریها تاثیر بدی روی شرکتهای خدماتی و پیمانکاری که شاهد از بین رفتن
شغل خود هستند داشته است.
اما با توجه به
کاهش پروژه‌های تایید شده، کاهش میادین توسعه یافته و تعمیرات کمتر شرکتها رشد
خود را در خطر می‌بینند.
یک مقام
بلندپایه در یک شرکت نفتی اروپایی به رویترز گفت: شما باید بر اعصاب خود مسلط
باشید. اگر فعالیت خود را بیش از حد کاهش دهید بسیار دشوار است که در زمان احیای
قیمت‌ها، از آن بهره ببرید.
کاهش قیمت نفت
باعث کاهش چند میلیارد دلاری درآمد شرکتهای نفتی شده است، اگرچه سود سرشار از
فعالیت‌های پالایشگاهی این ضربه را تا حدی جبران کرده است. در شرایطی که رشد تولید
نفت و گاز این شرکتها تحت فشار قرار گرفته است، شرکتها ممکن است خرید شرکتهای
رقیب خود را مورد بررسی قرار دهند همانطور که شل خرید گروه نفتی بی جی را پیشنهاد داده
است.
وارن هشدار
داد: در نیمه دوم 2016 اگر شاهد ثبات قیمت‌ها باشیم انتظار می‌رود شرکتهای نفتی
با خرید شرکتهای رقیب به شکل غیراورگانیک به دنبال جایگزین کردن ذخایر باشند.
منبع: ایسنا