پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)- منطقی کردن نرخ بهره تسهیلات بانکی متناسب با نرخ بازدهی
بر بخش های مختلف اقتصاد همیشه جزو یکی از درخواست های مهم تولیدکنندگان و
صنعتگران ایرانی بوده است که می تواند تاثیر بالایی بر جذب سرمایه گذار در
بازار اولیه داشته باشد.
«
تاثیر
کاهش نرخ بهره بانکی بر رشد اقتصادی » عنوان یادداشت روز روزنامه قانون به قلم
محمدکاظم فلاح زاده است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
منطقی
کردن نرخ بهره تسهیلات بانکی متناسب با نرخ بازدهی بر بخش های مختلف اقتصاد
همیشه جزو یکی از درخواست های مهم تولیدکنندگان و صنعتگران ایرانی بوده
است که می تواند تاثیر بالایی بر جذب سرمایه گذار در بازار اولیه داشته باشد.
در اقتصادهای مبتنی بر ساز و کار بازار، نرخ بهره جزو متغیرهای اصلی ایجاد
کننده تعادل منابع در میان عرضه و تقاضا است که از یک سو پس اندازها را
تجهیز میکند و از سوی دیگر این پس اندازها را به مصارف مختلف تخصیص می دهد.
در
اقتصادهای توسعه یافته و در حال توسعه بین نرخ بهره و پس انداز رابطه مستقیم
وجود دارد ولی در بین نرخ بهره و سرمایه گذار که تقاضا کننده منابع مالی
است رابطه معکوس قرار دارد. به این جهت که با افزایش نرخ بهره، پس اندازهای
بیشتری در بانک ها منظور میشود و در سمت مقابل سرمایه گذار که تقاضا کننده
به منابع مالی است تقاضای خود را بهدلیل بالا بودن نرخ کارمزد قطعا کاهش
خواهد داد. بنابراین در اقتصادهای مبتنی بر ساز و کار، نرخ بهره
از برخورد عرضه و تقاضا در بازار پول بهدست خواهد آمد.
در
اقتصادهایی مانند آمریکا، ژاپن و اروپا نرخ بهره به عنوان یک ابزار قوی در
سیاستگذاریها نقش ایفا می کند. به این صورت که فدرال رزرو آمریکا در سال
های 2002 و 2003 برای مقابله با رکود اقتصادی اقدام به پایین آوردن چند
مرحلهای نرخ بهره کرد که اثرات آن از طریق جذب پول ها در بازار سرمایه اتفاق
افتاد و در نتیجه بر بازار اولیه تاثیر و موجب بهبودی رشد اقتصادی شد.
در
ایران با توجه به شرایط موجود در بالا بودن نرخ بهره بانکی که حتی بالاتر از
نرخ میانگین جهانی است، نمیتوان اقتصادی را بهوجود آورد که جذب سرمایه را
در بازارهای ثانویه رقم بزند تا منجر به انتقال در بازار اولیه شود که میتواند
باعث بهبودی و رشد در متغیرهای کلان اقتصادی شود.
برای
تغییر در این روند باید سیاست هایی را در پیش گرفت که نرخ بهره بانکی را
متناسب بر ساز و کاری تعیین کند که رانت ایجاد شده بین نرخ بهره بازار غیر
متشکل پولی با نرخ نظام بانکی و پولی از بین برود. از این جهت که در ایران به غیر از
نرخ تعیین شده در درصد بهره بانکی، به همان میزان دوباره کارمزد در
تسهیلات لحاظ می شود که نرخ بهره را به دو برابر افزایش خواهد داد که
این میزان نرخ بسیار فراتر از کشورهای دیگر در منطقه است که توان رقابتی را در
جذب سرمایه از تولیدکنندگان ایرانی در برابر نرخهای تسهیلات پایین مانند3/5
درصدی امارات متحده عربی می گیرد. به همین منظور باید با تعیین نرخ بهره
بانکی کمتر از نرخ تورم که منجر به انتقال قدرت از سپردهگذاران به بانکها و
وامگیرندگان می شود، تولیدکنندگان را با کاهش هزینه در تولید و قیمت
تمام شده روبهرو کرد که از این طریق به هدف کاهش سطح عمومی در قیمت
محصولات و هم نرخ تورم رسید تا رشد اقتصادی را با تاثیر کاهش بهره بانکی
کاملا احساس کرد.
منبع: دنیای اقتصاد