پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- حسن روحانی سال 2013 با دو مأموریت بعنوان رئیس جمهور
ایران انتخاب شد: خارج کردن کشور از تحریم های بین المللی و تثبیت اوضاع اقتصادی؛
باوجود موفقیت در دستیابی به توافق هسته ای، به نظر می رسد که وی برای تثبیت اوضاع
اقتصادی راه درازی پیش رو دارد.
اقدامات
ریاضت اقتصادی روحانی به کاهش تورم از 40 درصد در سال 2013 به 14 درصد در سال 2015
منجر شد؛ اما این سیاست ها فشار زیادی بر مردم ایران وارد کرده است. بر اساس گزارش
های مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری واقعی بین سال های 2013 و 2014 افزایش یافت.
همچنین گزارش دیگری در ماه اکتبر نشان می دهد که نرخ تورم تنها 0.7 درصد در سال
2015 کاهش یافته است. به نظر می رسد که با ادامه کاهش قیمت های نفت، شرایط اقتصادی
نگران کننده تر شود.
نخست،
روحانی با ارائه بسته محرک اقتصادی بدنبال افزایش تقاضای مصرف کنندگان از طریق
افزایش دسترسی به منابع مالی است. با این حال، تحلیلگران بر این نکته تأکید دارند
که سیاست پولی منبسط موجب افزایش تورم خواهد شد و تلاش ها برای مبارزه با سرمایه
داری از طریق تشویق مصرف کنندگان ایرانی برای خرید خودرو از شرکت های خودروساز
داخلی تضعیف می شوند.
دوم، برخی
انتقادها نشان دهنده نگرانی محافظه کاران درخصوص احتمال ناکارآمدی پلت فرم روحانی
برای رسیدگی و حل مشکلات ساختاری در اقتصاد ایران، از جمله سوء مدیریت اقتصادی و
فساد است. یکی از روزنامه نگاران ایرانی عنوان می کند که نخبگان از رئیس جمهور
خواسته اند که زمان بیشتری را (برای بحث و تبادل نظر) با کارشناسان و مقامات ارشد
اقتصادی در جلسات منظم اختصاص دهد.
سوم،
برنامه پنج ساله ششم توسعه ایران که به اهداف سیاسی، اقتصادی و امنیت ملی ایران در
پنج سال آینده اختصاص دارد، چالش دیگر پیش روی روحانی است.
چشم انداز
رکود تورمی – اقتصاد راکد با افزایش تورم – واقعی است. روحانی بر موج حمایت مردمی
از توافق هسته ای سوار است که به وی قدرت اجرای اصلاحات اقتصادی را داده و حضور
اکثریت اصلاح طلبان در انتخابات پارلمانی فوریه آینده می تواند قدرت سیاسی وی را
تحیکم کند. مسیر بهبود اوضاع اقتصادی ایران برای هر رئیس جمهوری دشوار خواهد بود،
اما بسیاری انتظار دارند که روحانی بتواند راهی به جلو پیدا کند. اگر انتقادهای
اخیر، سیگنالی از نارضایتی گسترده تر و یک شکاف رو به رشد بین روحانی و نخبگان
باشد، ممکن است با عواقب بدی برای انتخابات ریاست جمهوری آینده – و توانایی وی
برای حفظ اجماع بر پایبندی به توافق هسته ای و کاستن از تنش ها با غرب –
همراه باشد.
منبع:
موسسه امریکن اینترپرایز