پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)- علت اینکه ما شاهد این همه شرکتهای عاجز در اقتصاد ایران
هستیم چیست؟ از بانکها و خودروسازی ها گرفته تا شرکتهای هواپیمایی و حتی کسب و
کارهای پولسازی چون فوتبال و سینما که همه اینها در دنیا مهمترین منابع مالیاتی
دولت هستند اما اینجا دستشان به سوی دولت دراز!
دکتر طبیبیان مثال جالبی می زند که می تواند پاسخی گویا
برای سوال فوق باشد. این اقتصاددان برجسته کشورمان، شهر محل زندگی خود در کودکی را
مثال می زند که شهرى بود محل عبور مسافر و یک فعالیت مهم نیز کوزهگرى و تولید
ظروف سفالى بود.
کسانى ظروف سفالى را که خود یا دیگران تولید کرده بودند
روى چرخدستى قرار مىدادند و با تلاش و تبلیغ و جلب مشترى به مسافران مىفروختند.
اما
در میان آنها، فردى هم بود که تعدادى ظرف شکسته روى چرخدستى خود قرار داده و
تعدادى نیز در اطراف خود می چید و با قیافه غم زده به آن ظروف شکسته نگاه و دست
خود را به طرف عابران دراز مىکرد.
به
این معنى که سرمایهام از دست رفته و کمک کنید و مردم خوش طینت هم به او وجوهى
پرداخت مىکردند و چه بسا او هر شب با جیب پرتر به منزل مىرفت. به اعتقاد دکتر
طبیبیان، اگر آن شهر درست اداره مىشد، این دستهاى دراز براى دریافت را جمع مىکرد
و فقط محیط را براى دستانى مساعد مىکرد که آماده تولید و تجارت معنى دار بودند.
بنگاه
های عاجز اقتصاد ایران دقیقا مثل همان فرد عمل می کنند و دولتها هم از جیب ملت
اینها را سر پا نگه می دارند در حالی که چنین شرکتهایی یا باید جمع شوند یا با
اهرم های مختلف به سمت خلق ارزش افزوده واقعی هدایت شوند.
برخلاف
تصور غلط بعضی ها، می توان ثابت کرد که همانند مثال فوق، جمع آوری این شرکتهای
عاجز نه تنها باعث کاهش تولید و اشتغال نمی شود بلکه با آزاد شدن منابع قفل شده،
شاهد افزایش رشد اقتصادی هم خواهیم بود.
دقیقا
مشابه مثال فوق که اگر آن فرد عاجز نبود منابع بیشتری برای خرید کوزه ها تخصیص می
یافت که به تبع خود افزایش تولید را به دنبال می آورد.
منبع: بولتن نیوز