کاهش قیمت سوخت و رشد اقتصادی

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)-  مردم آمریکا بیش از آنکه متوجه باشند، ثروت ناشی از کاهش قیمت بنزین را مصرف می کنند.

هزینه ای که مردم آمریکا بین ژوئن ۲۰۱۴ و فوریه ۲۰۱۵، برای بنزین پرداخت می کردند حدود یک سوم کاهش یافت. اقتصاددان ها بر پایه این استدلال که هم اکنون مصرف کنندگان در نتیجه کاهش قیمت سوخت، پول نقد زیادی را در اختیار دارند، هزینه بیشتری صرف کالاها و خدمات دیگر می کنند، پیش بینی کردند که این مسئله می تواند موجب رشد اقتصادی شود اما ظاهراً این مسئله به افت رشد اقتصادی منجر شد زیرا برآوردهای اولیه نشان داد که رشد سالانه در نیمه اول سال حدود ۱۰۴ درصد بود. بسیاری مدعی شدند که مردم آمریکا این ثروت زیاد ناشی از کاهش قیمت بنزین را پس انداز کردند یا اینکه از آن برای پرداخت بدهی های خود استفاده کردند. برآورد رشد اقتصادی در نیمه اول سال از آن زمان به بعد با افزایش ناگهانی به ۲.۳ درصد رسید. به منظور بررسی این تغییر، گزارش کنونی نشان می دهد که مردم آمریکا بیشتر ثروت ناشی از کاهش قیمت نفت را خرج می کنند.

محققان موسسه «جی پی مورگان» که یک اندیشکده مرتبط با بانک است، داده های نامشخصی از یک میلیون مشتری کارت اعتباری و عابربانک ها را مورد ارزیابی قرار دادند. حسابگر رایانه ای، مشتریان را بر اساس میزان هزینه ای که قبل از کاهش قیمت سوخت صرف می کردند، تقسیم بندی کرد. با ارزان شدن قیمت سوخت، افرادی که بالاترین مصرف بنزین را داشتند، بیشترین نفع را بردند و آنهایی که مصرف سوخت بالایی نداشتند، سود کمتری را می بردند. مقایسه هزینه های این دو گروه قبل و بعد از کاهش قیمت سوخت نشان داد که چه مقدار هزینه ای که در نتیجه کاهش قیمت سوخت باقی می ماند صرف هزینه در بخش های دیگر می شد.

به منظور کاستن از مشکل طول زمان بازگشت به میانگین (mean reversion)، مشتریان به گروه دارندگان خودروهای بزرگ پر مصرف و یا بر اساس میانگین مصرف در محل زندگی شان، تقسیم بندی شدند زیرا آندسته از افرادی که مصرف بنزین بالاترین داشتند در طول زمان مبلغ کمتری را هزینه می کردند.

محققان دریافتند که به ازای هر دلار اضافی که مناطق پرمصرف با کاهش قیمت سوخت پس انداز می کردند، هزینه های آنها در بخش های دیگر ۷۳ سنت افزایش یافت. این مبلغ بعد از آن به ۸۹ سنت افزایش یافت که این حقیقت را دریافتند که در مقایسه با دیگر هزینه ها، احتمالاً می توانند سوخت را از طریق کارت اعتباری یا عابربانک خود خریداری کنند.

اگر این برآورد صحیح باشد، کاهش قیمت سوخت به طرز چشمگیری، مصرف مردم آمریکا را افزایش می دهد. این مسئله می بایست به آنهایی اطمینان دهد که نگران هستند کاهش قیمت ها، سرمایه گذاری در بخش استخراج نفت و گاز را بدون هرگونه افزایش در دیگر هزینه های مصرف کنندگان، کاهش دهد.

این یافته ها همچنین در تضاد با شواهد نظرسنجی های اخیر است: یکی از این نظرسنجی ها بعنوان مثال توسط موسسه «گالوپ» انجام گرفته و نشان می دهد که تنها ۲۴ درصد از مردم آمریکا می گویند که پس اندازهای ناشی از ارزان شدن بنزین خود را خرج می کنند.

با اینحال این تحلیل نهایی و قطعی نیست. بخصوص آنکه، شباهت های بین خودروهایی که بنزین زیاد مصرف می کنند و خودروهای کم مصرف را بر اساس ابعادی غیر از علاقه به بنزین بررسی کرده است (تا مبادا دیگر تفاوت بین این گروه موجب الگوهای متفاوت و پراکنده هزینه آنها شود).

نویسندگان با حمایت از این فرضیه به جمعیت نگاری مشابه دو گروه اشاره کردند. بعنوان مثال، هر دو گروه، درآمد متوسط ماهیانه حدود ۵ هزار و ۳۰۰ دلار داشتند. هزینه های هر دو گروه نیز قبل از افت قیمت نفت، الگوهای مشابهی را دنبال می کرد.

منطقه جغرافیایی، تغییرات زیادی را در هزینه سوخت به وجود آورده است: خودروهای پرمصرف، بیشتر در مناطق وسیع جنوب متمرکز شده بودند و این در حالی است که سه چهارم خودروهای کم مصرف بیشتر در منطقه کلان شهر شمال شرقی متمرکز هستند.

ثروت اقتصادی پراکنده در مناطق مختلف نیز بنابراین می توانست نتیجه را تغییر دهد. بعلاوه، حاشیه خطا آماری زیادی حول محور برآوردها وجود دارد. اما با این وجود، یافته ها به سه دلیل حائز اهمیت است. اول اینکه تاحدی اطمینان می دهد که افزایش درآمد قابل تصرف مصرف کنندگان به اقتصاد کمک می کند.

نویسندگان این گزارش اشاره کردند که میانگین خانوارها، در سال ۲۰۱۵ در نتیجه ارزان شدن سوخت، ۷۰۰ دلار به دست می آورند که این مبلغ بیش از برگشت مالیاتی است که در سال ۲۰۰۸ بعنوان یک اقدام محرک اعلام شد. دوم اینکه، نویسندگان تصریح می کنند که مصرف کنندگان نمی توانند همیشه به موسسه های نظرسنجی، تصویر دقیقی از بودجه خود ارائه دهند، به ویژه زمانیکه سوال مطرح شده پیچیده باشد. حتی افراد کم درآمد، تنها حدود ۶ درصد از درآمد خود را صرف بنزین می کند بنابراین پی بردن به اینکه آنها با پس اندازهای خود چه می کنند، دشوار است.

در پایان اینکه، نویسندگان در واقع پتانسیل مجموعه اطلاعات گسترده بانک ها درباره رفتار افراد را به نمایش درآورند تا به سوالات بزرگ مربوط به اقتصاد کلان پاسخ دهند.

منبع: اکونومیست