پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- رئیس کل گمرک ایران وضعیت اقتصاد ایران پس از عضویت در
سازمان جهانی تجارت را تشریح می‌کند.
مسعود
کرباسیان در اوایل دهه 1370 معاون بازرگانی خارجی وزارت‌‌خانه‌ای بود که موظف شده
بود تبعات الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت (WTO) را بررسی کند. حاصل
آن سه سال بررسی در وزارت بازرگانی، انتشار پنج جلد کتابی بود که در آن به
پیامدهای این الحاق به صورت مبسوط اشاره شد. پس از آن هرچند کرباسیان در این
جایگاه دولتی حضور نداشت اما به واسطه ترجمه‌ها و تالیف کتاب‌هایی در حوزه جهانی‌شدن
با موضوع جهانی شدن ایران و عضویت در سازمان‌های جهانی سروکار داشت.
ترجمه
کتاب‌های «نگاهی نو به جهانی شدن» اثر «جوزف ای. استیگلیتز»، «برندگان و بازندگان جهانی شدن» نوشته
«لستر تارو»، «دفاع از جهانی‌شدن» نوشته «جاگدیش ناتوار لعل بهاگاواتی»،
«تجارت منصفانه» نوشته «جوزف ای. استیگلیتز» از جمله کارهای منتشر شده
او در سال‌های اخیر بوده است. در همین حال با تغییر دولت در سال 1392 و حضور علی
طیب‌نیا در وزارت اقتصاد، کرباسیان به عنوان رئیس کل گمرک و معاون وزیر اقتصاد در
یکی از دستگاه‌هایی مشغول به کار شد که قطعا در الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت
می‌تواند نقش قابل توجهی داشته باشد.به گزارش اقتصادنیوز، خودش هم در این مورد می‌گوید:
«گمرک در الحاق به سازمان جهانی تجارت مانع نیست و شاید هم بتواند با این چارچوب
کار را پیش ببرد.» وی در گفت‌وگویی با تجارت‌فردا روند تاریخی تلاش ایران به
سازمان جهانی تجارت و موانع این الحاق را تشریح می‌کند و توضیح می‌دهد که پس از
الحاق ایران به این سازمان جهانی تجارت ایران باید چه ویژگی‌های جدیدی پیدا کند.
کرباسیان
مهمترین چالش ایران در مذاکرات برای این الحاق را قوانین کشور می‌داند و تصریح می‌کند:
«ما باید بالاخره در بخش مذاکرات خود یک نوع ظرافت اقتصادی به کار ببریم. یعنی ما
باید یک نوع مذاکره‌کننده ظریفی داشته باشیم.» او همچنین از تاثیر الحاق ایران به
سازمان جهانی تجارت بر حجم تجارت رسمی و غیررسمی کشور سخن می‌گوید و درباره اخلاق
حرفه‌ای مورد نیاز برای عضویت ایران به WTO توضیحاتی می‌دهد.
مهمترین
بخش‌های این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانید:
*یکی
از دلایل تغییر جایگاه سازمان جهانی تجارت این است که همکاری‌های منطقه‌ای روی این
نوع توافق‌های جهانی سایه انداخته است.
*آیا
ما با آن رژیم تجاری قبلی می‌توانستیم به دور میز مذاکره برای الحاق به سازمان
جهانی تجارت برویم؟
* گمرک
در الحاق به سازمان جهانی تجارت مانع نیست و شاید هم بتواند با این چارچوب کار را
پیش ببرد.
*ما
باید در بخش مذاکرات برای الحاق به سازمان جهانی تجارت خود یک نوع ظرافت اقتصادی
به کار ببریم. یعنی ما باید یک نوع مذاکره‌کننده ظریفی داشته باشیم.
* مهمترین
چالش ما در مذاکرات برای الحاق به سازمان جهانی تجارت مقررات کشور خودمان است.
بالاخره ما باید برخی از مقررات خود را تعدیل کنیم. خوشبختانه سطح طبقه‌بندی تعرفه‌های ما
در حال تغییر کردن است و در حال شفاف‌سازی هستیم و دامنه تعرفه‌ها در حال محدود
شدن است.
*هیچ
کشوری هیچ‌وقت در سازمان تجارت نمی‌آید حمایت از صنعت خود را بردارد یا این که
درهای تجاری خود را بدون هیچ ملاحظه‌ای باز کند.
*در
دو سال پیش، نزدیک به 15 تا 18 میلیارد دلار رقم قاچاق برآورد می‌شد که حالا این
رقم کمتر شده است.بالاخره دیگر آن طبقه‌بندی‌های گذشته وجود ندارد و فاصله ارز
دولتی و آزاد هم کم شده است.
*قبلاً
حدود شش ماه طول می‌کشید تا کالایی وارد کشور ما شود و مشکل دیگر این بود که بعضا
اطمینانی به بعضی از مقررات نبود. اما اکنون مقررات و نقل‌وانتقال ارزی راحت‌تر
شده است.
* با
تغییراتی در تعرفه‌ها و مقررات می‌توان به این هدف رسید که با الحاق ایران به
سازمان جهانی تجارت میزان قاچاق کشور کاهش یابد.
*در
فرایند الحاق به سازمان جهانی تجارت نمی‌توانیم ممنوعیت شرعی و قانونی خود را
نادیده بگیریم. آنها هم نمی‌توانند رفتارهای فرهنگی و دینی یک کشور را نادیده
بگیرند.
* با
الحاق به WTO قرار نیست ممنوعیتی برداشته شود.
*اگر
ما عضو WTO بودیم این همه واردات که در دولت قبل (700 هزار میلیارد
تومان) انجام شد، انجام نمی‌شد. بالاخره این واردات ضابطه پیدا می‌کرد. بالاخره
این همه تعرفه‌ها را یکباره پایین نمی‌بردیم که همه چیز را وارد کنیم.
* من
تا زمانی که پشت میز نشسته‌ام و قدرت دارم که همه امور به امضای من باشد، معلوم
است که به این راحتی این موقعیت را رها نمی‌کنم. ولی وقتی که خودکار را از من
بگیرند، دیگر وضعیت متفاوت خواهد شد.
*در
مورد اینکه آیا ما اخلاق پیوستن به WTO را داریم یا خیر باید
بگویم که اخلاق ما خیلی هم بیشتر از آن حدی است که برای الحاق به
WTO نیاز
است. ببینید ما افرادی هستیم که با اخلاق زمان جنگ رشد کرده‌ایم.
منبع:
دنیای اقتصاد