بحران مالی صنعت نفت شیل آمریکا

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- نزاع برای تأمین مالی صنعت نفت شیل آمریکا شکل زننده ای به خود گرفته است. در یک سو فروشندگان خرد قرار دارند؛ آنها استدلال می کنند که فناوری ایجاد شکستگی در صخره ها با تزریق آب، ماسه و مواد شیمیایی (fracking) یک چاه بی انتها است که پول نقد زیادی بداخل آن تزریق شده است.

در سوی دیگر پیشگامان نفت آمریکا قرار دارند که معتقدند، شیل از قابلیت رشد برخوردار است، گرچه قیمت نفت آمریکا از ۱۰۰ دلار در هر بشکه به ۵۷ دلار کنونی کاهش یافته است. فعالان این بخش تحت حمایت گروه زیادی از سرمایه گذارانی هستند که همچنان در حال تزریق سرمایه به شرکت های نفت شیل هستند: از ماه دسامبر حدود ۳۵ میلیارد دلار سهام و اوراق قرضه به این بخش اختصاص یافته است.

شرکت های نفت شیل بیش از نیم تریلیون دلار در این صنعت سرمایه گذاری کرده اند. بخش عمده این سرمایه از طریق اوراق قرضه پرخطر تأمین شده است: شرکت های خصوصی شیل تقریبا به اندازه بدهی یونان بدهکار هستند. پس از حفاری در تگزاس و داکوتای شمالی، (این شرکت ها) تنها ۵ درصد تولید جهانی نفت را به خود اختصاص داده اند.

یکی از دلایل خوشبین بودن به انرژی شیل، پاسخ هوشمندانه این صنعت به کاهش قیمت نفت است. تولید طی سال های ۱۴- ۲۰۱۱ بدلیل افزایش مخارج، افزایش پیدا کرد. کارفرمایان دیوانه وار شروع به قرض گرفتن و حفاری های پی در پی کردند. اما عملکرد جدید در حوزه شیل آمریکا، اتخاذ رویه صرفه جویی است. از ماه دسامبر گذشته هزینه ها به یک پنجم کاهش یافته و در تگزاس ۲۰ هزار موقعیت شغلی از بین رفته است. اما تولید باوجود نصف شدن تعداد سکوهای حفاری، افزایش یافته است.

اقتصاد شیل

هزینه های پایین تر و عملکرد گزینشی تر به این معنی است که سرمایه گذاری های جدید باید با سود همراه باشد. اکثر شرکت ها به بازده سالانه ۲۵ درصدی یا احداث چاه های نفت جدید در شرایط قیمتی ۶۰ دلار در هر بشکه می بالند.پول نقد حاصل از چاه های نفت قدیمی می تواند منجر به رونق بسیاری از شرکت های شیل شود. در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۵ حدود ۳۵ درصد از جریان پول نقد این شرکت ها از ذخیره مالی در زمان بالا بودن قیمت نفت تأمین شد.

روسای شرکت های شیل معتقدند که می توانند تولید را بدون نیاز به اخذ وام های بیشتر، افزایش دهند. با کاهش جریان پول نقد، شرکت های شیل برای متعادل سازی حساب های خود باید سرمایه گذاری خود را تا دو سوم کاهش دهند. کاهش هزینه ها، افزایش تولید را در پی خواهد داشت. بازار سرمایه همیشه باز باقی نمی ماند: حدود نیمی از شرکت های شیل با ۸۵ میلیارد دلار بدهی بین یکدیگر، نگران ترازنامه های خود هستند.

بسیاری از مدیران این شرکت ها معتقدند که با افزایش قیمت ها، از این وضع نجات خواهند یافت. اما اگر قیمت ها افزایش پیدا نکند، شرکت های بیشتری ورشکست شده و مجبور به فروش دارایی های خود خواهند شد. این مسأله به از دست دادن کوتاه مدت سرمایه گذاران و بانک ها منجر می شود. 

منبع: اکونومیست