پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)- در ماه‌های اخیر دولت چین اقدامات تبلیغاتی بسیاری را جهت
اضافه شدن واحد پولی خود «یوآن» به یکی از ارزهای رایج در سبد حق برداشت مخصوص
(SDR) صندوق
بین‌المللی پول انجام داده است.
به
گزارش سایت Value Walk.Com، در ماه‌های اخیر دولت چین اقدامات تبلیغاتی
بسیاری را جهت اضافه شدن واحد پولی خود «یوآن» به یکی از ارزهای رایج در سبد حق
برداشت مخصوص (SDR) صندوق بین‌المللی پول انجام داده است. رسانه‌ها
در تبلیغات خود به بیان این موضوع می‌پردازند که با ورود یوآن به سبد ارزی حق
برداشت مخصوص بسیاری از بانک‌های مرکزی جهان و موسسات مالی می‌توانند تبادلات مالی
خود را به یوآن انجام دهند. البته این موضوع قدری پیچیده‌تر از آن است که مطرح می‌شود.
حق برداشت
مخصوص که از آن به SDR یاد می‌شود یک شبه
ارز مصنوعی ساخته شده از سبد ارزهایی است که به طور گسترده معامله می‌شود.
SDR توسط
صندوق بین‌المللی پول به جهت مقاصد ارزی و اختصاص وام به کشورهای عضو استفاده می‌شود.
SDR تقریبا
هیچ نقشی در معاملات خصوصی ندارد.
از سوی
دیگر سبد ارزی SDR به نوعی نشان‌دهنده ارزهای تایید شده توسط صندوق بین‌المللی
پول جهت ذخایر دارایی کشورها است. به همین رو ارزهای SDR به صورت خودکار به
عنوان ارزهای رایج جهت ذخیره دارایی کشورها استفاده می‌شود، در حالی که دیگر ارزها
باید جهت رسیدن به چنین جایگاهی از معیارهای خاصی برخوردار باشند.
در گذشته
عملکرد دولت چین محدودیت‌های بسیاری را در مسیر استفاده بین‌المللی از یوآن که در
ادبیات رسمی از آن به «رن‌مینبی» یاد می‌شود، ایجاد کرده بود. به طور کلی در سال‌های
گذشته سیاست‌های مالی دولت از اهمیت بیشتری نسبت به توانایی یوآن برای تبدیل شدن
به ارز رایج بین‌المللی برخوردار بود. اما با اصلاحات ساختاری انجام شده و نزدیک
شدن اقتصاد چین به اقتصاد بازار آزاد به جهت استفاده از مزایای ارز رایج بین‌المللی
و بهره‌برداری در سیاست خارجی تلاش دولت چین برای تبدیل یوآن به ارز رایج بین‌المللی
افزایش یافته است.
در حال
حاضر چهار نوع ارزی که در سبد SDR رایج است شامل؛ دلار
آمریکا، یورو، پوند انگلیس و ین ژاپن است. بخش اعظمی از ذخایر بین‌المللی کشورها
توسط این ارزها نگهداری می‌شود و همچنین در بازارهای مالی دنیا نیز بیشتر مبادلات
مالی با این ارزها انجام می‌شود، اما در سال‌های اخیر با افزایش سهم اقتصادهای
نوظهور از بازار تجارت جهانی و به خصوص توسط چین این قاعده تحت‌الشعاع قرار گرفته
است.
دولت چین
در سال 2010 برای اولین بار تلاش کرد تا همزمان با بازبینی ساختار
SDR، یوآن را نیز به سبد ارزی حق برداشت مخصوص اضافه کند اما در آن
موقعیت زمانی این پیشنهاد رد شد. آنها بار دیگر در سال جاری میلادی تلاش دارند تا
در جریان بازبینی ساختار SDR که هر پنج سال یک‌بار
صورت می‌گیرد یوآن را به سبد ارزی SDR اضافه کنند و به نظر
می‌رسد این بار شانس آنها برای موفقیت بسیار زیاد است.
منبع:
اقتصادنیوز