مرکز خدمات فولاد ایران – تولیدکنندگان فولاد درجه دو احتمالا در قراردادهای طولانی مدت خود انعطاف بیشتری خواهند داشت. یکی از خریداران اروپایی که سالانه بیش از 100 هزار تن ورق از شرکتهایی مثل سالزگیتر و وستالپین خریداری می کند می گوید تجربه نشان داده شرکتهای کوچکتر فولاد، شرکای امین تری برای مشتریانشان هستند.
در توافقات، اغلب پیش بینی می شود که در صورت وجود نوسانات قیمت دربازار طی دوره قرارداد، قیمت گذاریها تعدیل شوند. بدین ترتیب مشتری حتی اگر از قبل هم توافقی روی قیمت نکرده باشد می تواند میزان کالای مورد نیاز خود را داشته باشد.
در صورت وجود قرارداد می توان قیمت را طبق وضعیت بازار نقدی چند هفته بعد تعیین کرد. جایگاه خریدار در این موقعیت خیلی بالاتر یا پائینتر از متوسط بازار نخواهد بود. مذاکرات با اعتماد بنفس بیشتری انجام می شود. در صورت بروز اشتباه در قیمت خرید، هیچ ترسی از عدم دریافت كالا وجود نخواهد داشت.
سخنگوی یکی از شرکتهای بزرگ ورق اروپا می گوید چنین توافقاتی در مورد شرکتهای بزرگ قابل اجرا نیست. در سال 2008 وقتی خریداران مجبور به پذیرش قیمتهای بالاتر در میانه راه قراردادهای سالیانه شدند، اعتماد خود را در مورد شرکتهای بزرگ از دست دادند.
شاید تجارت فولاد در بازار بورس ایده بدی نباشد. در این روش مذاکرات رودررو نیست اما مهمتر از آن شفافیت زیادی است که در این تجارت وجود دارد.