هر آنچه که یک «توافق خوب» هسته ای باید داشته باشد

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)-قطار مذاکرات هسته ای با سرعت هرچه تمام تر حرکت می کند و هریک از طرفین می کوشد برای آن مسیری تعیین کند که بیشترین نفع و کمترین ضرر را برایش داشته باشد، اما پر واضح است که هیچ کدام نمی توانند به تنهایی نقش ریل گذار مسیر این قطار پرشتاب را ایفا کنند، چه اگر اینگونه بود،دیگر نیازی به این همه مذاکره و رفت و آمد نبود.نفس مذاکره برای این است که طرفین به نتیجه ای قابل قبول همه برسند،و به همان دلایلی که طرف مقابل نمی تواند توافقی بد را بپذیرد،ایران نیز حق دارد توافقی که بد می داند را نپذیرد.

از ابتدای طرح مساله هسته ای،جمهوری اسلامی ایران از تمام راه حل هایی که بر مبنای «احترام به حاکمیت» و «حقوق غیرقابل انکار» ملت ایران ازجمله حق داشتن انرژی صلح آمیز هسته ای ارائه شده اند استقبال کرده است و نشان داده یکی از خطوط قرمز سیاست خارجی اش نپذیرفتن تحمیلاتی است که طرف های غربی سعی داشته اند از موضع قدرت دیکته کنند.بررسی اجمالی مواضع مسئولان عالی جمهوری اسلامی این خط کاملا روشن را در سیاست های خارجی روشن تر می کند.

بر همین مبنی می توان پیش بینی کرد که یک «توافق خوب» برای ملت ایران بایستی چه ویژگی هایی داشته باشد؛با توجه به خطوط کلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران یک توافق خوب توافقی است که :۱.در یک مرحله و یک زمان مشخص انجام شود ۲.به حق حاکمیت ج.ا.ایران احترام بگذارد ۳.حق غنی سازی را به رسمیت بشناسد ۴.همه ی تحریم های ناروای وضع شده را ملغی اعلام کند ۵.مانع تامین نیازهای عملی کشور در زمینه فناوری های صلح آمیز هسته ای نشود ۶.تضمینی فراهم کند که قدرتهای بزرگ در آینده یک بار دیگر در مساله هسته ای ایران کارشکنی نکنند.

موارد فوق الذکر حداقل ویژگی هایی است که باید توافق ایران و ۱+۵ به آن آراسته باشد تا «خوب» محسوب شود،با توجه به خط سیاست خارجی ج.ا.ایران هر توافقی که آن ویژگی ها را نداشته باشد،یک توافق بد است و البته توافق نکردن بهتر از «توافق بد» کردن است.

 منبع: الف