پایگاه خبری تحلیلی
فولاد
(ایفنا)-خط لوله
پیشنهادی کِیِستون ایکس ال در آمریکا از جمله شاهراه های انتقال نفت و گاز ایالات
متحده آمریکا محسوب می شود.
خط لوله
پیشنهادی کِیِستون ایکس ال مناقشات قابل توجهی در مورد آینده سیاست انرژی آمریکا
ایجاد کرده است. درحالی که رای اخیر سنا برای متوقف کردن احداث آن، این بحث را
برای مدتی از دستور خارج کرده اما این امر پرسش های مهم در مورد اینکه آمریکا
امروزه چگونه نفت را انتقال می دهد، حل نمی کند.
با توجه
به رونق شدید گاز شیل، آمریکا در حال کنار زدن عربستان سعودی به عنوان نخستین
تولیدکننده نفت در جهان است. فراتر از خط لوله کیستون ، چنین افزایش سریعی در
تولید به معنای این است که شبکه های انتقال آمریکا تحت فشارهای جدیدی قرار دارند
تا تمام این انرژی را میان بازارهای مختلف، بدون خطر و با بهره وری بالا حرکت
دهند.
اَشکال
زیر نشان می دهد که چگونه کیستون ایکس ال احتمالا با آینده انرژی آمریکا متناسب
خواهد شد و مسیر انتقال امروزه نفت تغییر خواهد کرد:
شبکه خطوط
متقاطع نفت و گاز طبیعی که هم اکنون در آمریکا وجود دارد و مشتریان و پالایشگاه ها
را به هم مرتبط می سازد
کیستون با
مسافتی به طول ۱۲۰۰ مایل از آلبرتا در کانادا تا نبراسکا،
ساختاری قابل توجه و بزرگ است اما این خط لوله تنها ۰.۸
درصد مجموع ۱۵۰ هزار مایل خط لوله هایی که تاکنون در آمریکا
احداث شده را به خود اختصاص داده است. بعلاوه، ۲.۵
میلیون مایل خط لوله گاز طبیعی به همراه بیش از ۱۰۰
پالایشگاه بزرگ وجود دارد که توزیع محصولات مختلف نفتی این کشور را بیشتر حمایت می
کند.
تولید شیل
آمریکا در حال حاضر میزانی را که کیستون ایکس ال در نهایت انتقال خواهد، کم جلوه
می دهد
در صورت
احداث کیستون، این خط لوله می تواند نزدیک به ۸۳۰
هزار بشکه نفت را در روز انتقال دهد اما در بسیاری مناطق با ذخایر شیل زیاد نظیر Bakken، Marcellus و
Utica،
سطح تولید بسیار بیشتر از این ظرفیت است. در عین حال، از آن جایی که بر انتقال حجم
زیادی از نفت کانادا از طریق این خط لوله به شدت تمرکز شده است، آمریکا برای یافتن
راه های جایگزین برای انتقال منابع انرژی داخلی خود بدون توجه به محل پالایش آن،
دلیل بیشتری دارد.
خطوط راه
آهن، به صورت ویژه، شکاف ها و فاصله های انتقال نفت را پر می کنند
با رسیدن
خطوط لوله های (آمریکا) به این ظرفیت، خطوط آهن این کشور شاهد یک جهش در حمل
محموله های نفت خام بوده اند، تعداد حمل بار مطابق با ظرفیت بارگیری تنها در خطوط
کلاس یک، از ۹۵۰۰ در سال ۲۰۰۸
به ۴۰۷ هزار در سال ۲۰۱۳
افزایش یافت. در شمال داکوتا، بیش از ۷۰ درصد نفت
آن، اکنون با خط آهن انتقال می یابد. علیرغم اینکه اخیرا شرکت های راه آهن
کانادایی با تعداد زیاد خروج قطار از ریل مواجه شده اند، اما آنها نیز در جستجوی
انتقال بیشتر محموله های پرسود نفتی هستند.
علاوه
بر خط آهن، بیشتر نفت خام داخلی به وسیله کامیون، قایق و نفتکش انتقال می یابد
خطوط لوله
به مراتب، نفت بیشتری را در سال جابجا می کنند- نزدیک به ۲.۲
میلیون بشکه تنها در آمریکا- اما اهمیت روش های دیگر نقل و انتقال داخلی در حال
افزایش است. برای مثال، از نظر تعداد بشکه نفت انتقال یافته از طریق خطوط آهن طی
سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲، افزایش ۳۸۲
درصد ثبت شده است، این درحالی است که برای خطوط لوله تنها افزایش ۶.۳
درصد
عنوان شده است. در مجموع، خطوط آهن، کامیون ها، قایق ها و نفتکش ها در سال ۲۰۱۳
به نسبت سال ۲۰۰۷ تقریبا ۳۱۴
میلیون بشکه نفت بیشتر جابجا کرده اند.
کیستون
مستقیما در بسیاری از اقتصادهای شهری که به دیگر ذخایر شیل نزدیک ترند، مشارکت
ندارد
درحالی که
کیستون به انتقال نفت بیشتری از آپرمیدوست (Upper Midwest)
به پالایشگاهای سواحلی خلیج و نقاط دیگر کمک خواهد کرد، بسیاری از ذخایر شیل
آمریکا در نزدیکی مناطق شهری یافت شده اند. مکان هایی نظیر یانگستون که از نزدیکی
به نفت برای تامین صنایع خود و ایجاد مشاغل جدید قطع نظر از کیستون سود می برند.
منبع:
بروکینگز