پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)-کیفیت و
استاندارد پایین تر تجهیزات چینی نسبت به اروپایی، قیمت دو برابر چین نسبت به
پیمانکار ایرانی و اروپایی، خارج شدن طرح های فولادی از توجیه اقتصادی در صورت
قیمت بالاتر، مخالفت وزیر صنعت و معدن و تجارت با قیمت های بالا و... از دلایل
عمده بررسی مجدد و کارشناسانه عملکرد و پیشنهاد قیمت توسط چین است
به دنبال مذاکرات ایران و چین برای استفاده از فاینانس چین
در تکمیل 7 طرح فولادی ایران، برخی پیمانکاران با انتقاد از گرانی بیش از حد
فاینانس چینی، کیفیت پایین تجهیزات و استاندارد چینی نسبت به نمونه اروپایی،
معتقدند که با هزینه هایی به مراتب کمتر از این ارقام، می توان تجهیزات اروپایی را
به جای تجهیزات چینی خریداری و در احداث کارخانه های فولاد استفاده کرد.
خبرهای رسیده از نتیجه مذاکرات و قراردادهای در دست انجام
طرح های فولادی حکایت از آن دارد که طرف چینی که مسوولیت فاینانس طرح های فولادی و
همچنین تامین تجهیزات به عنوان پیمانکار را در 7 طرح فولادی کشور به عهده گرفته
اند، قیمت ها را به شکل غیر منطقی بالا برده اند و قیمت های ارائه شده از سوی چین
برای اجرای 7 طرح، با تجهیزات و استاندارد چینی حدود 1 میلیارد یورو بالاتر از
قیمت تجهیزات واستاندارد اروپایی است
این گزارش می افزاید: پیمانکارهای چینی از فرصت فاینانس
طرح های فولادی و طلب ایران از چین بابت فروش نفت به این کشور سواستفاده کرده و
بابت ظرفیت سازی در کارخانه های فولاد، قیمتی دو برابر قیمت تجهیزات اروپایی را
اعلام کرده اند. این در حالیست که برخی پیمانکاران ایرانی معتقدند که کارخانه
فولاد 800 هزار تنی با تجهیزات اروپایی را می توان با قیمتی
حدود 130 تا 150 میلیون یورو خریداری کرد. حال آن که در قراردادهای اخیر فاینانس و
خرید تجهیزات با استاندارد چینی بابت هر واحد 800 هزار تنی رقمی حدود 280 میلیون
یورو اعلام شده است.
به عبارت دیگر، در شرایط عادی قیمت تجهیزات با استاندارد
چینی و کم کیفیت حداکثر 130 میلیون یورو بوده است اما اکنون از فرصت سواستفاده
کرده و قیمت را تا 280 میلیون یورو یعنی بیش از دو برابر رقم معمولی ارائه
داده اند.
با توجه به تفاوت کیفیت تجهیزات اروپایی و نحوه عملکرد
پیمانکاران ایرانی با کیفیت تجهیزات چینی، می توان نتیجه گرفت که قیمت های چین
نزدیک به دو برابر قیمت تجهیزات اروپایی است.
با توجه به ظرفیت 800 هزار تنی در هر طرح فولادی، طرف چینی
رقمی بابت 4 طرح رقمی معادل 1 میلیارد و 120میلیون یورو، هزینه روی دست ایران می
گذارد و اگر قرار باشد تمام 7 طرح فولادی را تکمیل کند معادل 1 میلیارد و960
میلیون یورو یعنی چیزی حدود 2 میلیارد یورو هزینه به کشور تحمیل خواهد کرد.
این درحالیست که با قیمت پیمانکاران ایرانی و تجهیزات
اروپایی، هزینه هر طرح فولادی 130 میلیون یورو، و بابت 4 طرح حدود 520 میلیون یورو
و برای تمام 7 طرح فولادی رقمی معادل 910 میلیون یورو هزینه به همراه خواهد
داشت که نهایتا در حدود 1 میلیارد یورو پیش بینی می شود. حال آن که نسبت به رقم
مورد نظر پیمانکاران وطرف چینی حدود 1 میلیارد یورو تفاوت وجود دارد.
با در نظر گرفتن هزینه 7 طرح فولادی، معادل ریالی
هزینه تجهیزات و استاندارد اروپایی به نرخ مبادله ای هر یورو 3172 تومان
معادل 2880 میلیارد تومان است. این در حالیست که بابت تجهیزات و استاندارد
چینی با کیفیت پایین تر نسبت به اروپایی، معادل 6220 میلیارد تومان باید هزینه
شود. اختلاف چنین رقمی معادل 3340 میلیارد تومان خواهد بود.
براین اساس، ملاحظه می شود که هزینه تجهیزات چینی با کیفیت
و استاندارد پایین تر از اروپایی معادل 3340 میلیارد تومان یا معادل یک میلیارد
یورو گران تر از تجهیزات اروپایی با کیفیت و استاندارد بالاتر است.
کارشناسان در این زمینه معتقدند که با توجه به این که طرح
های فولادی استانی با ظرفیت پایین و در مناطق محروم و به صورت پراکنده واقع شده
اند، جانمایی خوبی ندارند، ظرفیت کمی دارند و دور از معادن و منابع گاز و کارخانه
های فولاد و بازار مصرف هستند و لذا هزینه های زیادی برای راه اندازی چنین کارخانه
ای باید در آینده تامین شود. لذا چنین هزینه ای برای راه اندازی این طرح ها اصولا
طرح را از توجیه اقتصادی خارج می کند و از نظر فناوری و تجهیزات نیز طرحی به روز و
پیشرفته و با ظرفیت بالا محسوب نمی شود و لذا عدم النفع و خسارت
اجرای طرح با چنین قیمت هایی رقمی قابل توجه است که تا سال ها صنعت و اقتصاد کشور
را با مسائل مختلف مواجه خواهد کرد.
نکته مهم دیگر این است که وزیرصنعت، معدن و تجارت در جلسات
مختلف به معاونان و مدیران وزارت صنعت اعلام کرده بود که چنین قیمت هایی را
نخواهد پذیرفت و این قیمت ها با سیاست های وزارت صنعت، معدن و تجارت همخوانی ندارد.
براین اساس سازمان مسوول در این زمینه، یعنی سازمان
ایمیدرو، لازم است که گزارش توجیهی خود را در این زمینه منتشر کند تا مشخص
شود که بر چه مبنایی، چنین قیمت هایی از سوی چین ارائه شده و ایران چه پاسخی در
برابر این پیشنهادها دارد؟ چرا در کنار پذیرش فاینانس چینی، پذیرفته شده که اجرا
و خرید تجهیزات نیز توسط پیمانکار چینی انجام شود وآیا امکان آن فراهم نبود
که فاینانس چینی باشد اما خرید تجهیزات واجرا و واستانداردها توسط پیمانکاران
اروپایی و ایرانی انجام شود؟
منبع: بولتن نیوز
موضوعات مرتبط: اخبار اقتصادی - تحلیل اخبار