پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)-صنعت فولاد اگرچه در برابر صنعت نفت
کوچک است اما نامزد خوبی برای کاهش وابستگی به ارزهای نفتی است به شرط آنکه تهاتر
پول‌های نفتی انباشته شده در حساب‌های خارجی با کالاهای وارداتی، تیر خلاصی بر
صنایعی چون فولاد نباشد.
به گزارش فارس،
بررسی روند حرکتی قیمت نفت یکی از موضوعاتی ست که همواره مورد توجه اقتصاددانان و
تحلیلگران اقتصادی بوده است. از زمانی که نفت کشف شده است، یکی از بازیگران اصلی
صحنه اقتصاد جهان طلای سیاه بوده است.
طلای سیاهی که
بدون درخشندگی فلز زرد، سیاهیش را چه با قیمت پایین و چه با قیمت بالا به رخ
اقتصادهای جهان می‌کشد.
در این میان،
کشورهای برخوردار از این موهبت الهی به قیمت بالای آن راغبند و متاسفانه پس از کشف
آن در سرزمین خود بیش از هر چیز به آن وابسته شده‌اند.
طی دو سال
گذشته، قیمت نفت به طور متوسط 105 دلار بود و حتی در سال 2014 در بالاترین قیمت به
115 دلار نیز رسید، فرصتی که کشورهای تولیدکننده از آن به خوبی برای ساختن اقتصادی
قوی و با ثبات استفاده نکردند و این فرصت مغتنم را به هدر دادند.
حال که قیمت
نفت بیشتر از 50 درصد ارزش خود را از دست داده است و کم کم فشارهای ناشی از کاهش
قیمت در بودجه کشورهای تولیدکننده در حال آشکار شدن است، شاید از دست رفتن این
فرصت بیش از هرچیز خود را نشان دهد.
درحالی‌که
بیشتر کشورهای تولیدکننده نفت را کشورهای حاشیه خلیج فارس تشکیل می‌دهند اما این
کشورها صنایع قابل اتکایی برای کنار گذاشتن نفت از بودجه خود و جبران کاهش
قیمت آن را ندارند اما جمهوری اسلامی ایران با در اختیار داشتن ظرفیت‌های عظیم
طبیعی و انسانی این توانایی را در اختیار دارد.
نمونه قابل
اشاره، صنعت فولاد ایران است که حتی در تحلیل‌های منتشر شده از سوی رسانه‌های
خارجی به آن اشاره شده است. صنعتی که طی سال‌های اخیر به خوبی رشد کرده و توانایی
جایگزینی نفت و ارزآوری را برای ایران دارد.
به طوری که
خبرگزاری انگلیسی رویترز طی گزارشی در این‌باره نوشت، «اگرچه بخش فولاد ایران در
مقایسه با صنعت نفت این کشور ضعیف است اما توسعه صنعت فولاد این کشور را می توان
به عنوان سپری در مقابل تحریم‌ها دید. ایران تلاش می‌کند با حمایت از تولید داخلی
و جذب سرمایه‌گذاران خارجی، صنعت فولاد خود را توسعه دهد تا از طریق درآمدهای این
بخش، بخشی از درآمدهای نفتی خود را جایگزین کند.»
صنعت فولاد
نمونه‌ای از هزاران مورد قابل بررسی است که با اذعان غربی‌ها حتی در سال‌های مواجه
با تحریم‌های به اصطلاح فلج‌کننده توانسته است، رشد کند.
اما نکته حائز
اهمیت این است در راستای تقویت صنایع به منظور جایگزینی صادرات نفت، باید هوشیار
بود. نباید زحماتی را طی مدت طولانی با فشارهای زیاد حاصل دست‌رنج کارگران بیشماری
است با تصمیمات نادرست به باد داد.
چندی پیش رویترز
در گزارشی اختصاصی نوشت، شرکت «اسار» هند که در صنایع نفت و گاز نیز
فعال است، از مقامات دهلی‌نو خواسته مجوزی برای بازگرداندن پول نفت ایران در قالب
ورقه‌های فولادی به ارزش 2.5 میلیارد دلار صادر کند.
گفته می‌شود
قرار است دولت ایران در ازای بخشی از پول نفت خود که در بانک‌های هند سپرده‌گذاری
شده است، از دهلی‌نو فولاد بخرد که به گفته سید رضا شهرستانی عضو انجمن فولاد
ایران، این موضوع به معنی تیر خلاصی برای صنعت فولاد خواهد بود چراکه این کار هیچ
منفعتی برای کشور ندارد و بهتر است پول نفت ایران در همان جا (هند) باقی بماند.
روز جمعه نیز
پایگاه خبری ایندیا تایمز به نقل از منابع دولتی هند خبر داد، همزمان با کاهش شدید
قیمت نفت، ایران به دنبال انعطاف پذیری بیشتری در استفاده از حدود 6 میلیارد دلار
طلب خود از هند برای خرید کالاهای «خارج از شمول تحریم ها» غیر از «کالاهای بشردوستانه»
از کشورهای ثالث است.
انتظار می‌رود
که این «انعطاف‌پذیری بیشتر» به معنای تیر خلاص به صنایعی چون فولاد نباشد و هدف
این اقدام تنها تسویه پول‌های نفتی ایران در هند نباشد بلکه با تدبیر بیشتر از این
ذخایر انباشته پولی برای تامین نیازهای کشور استفاده شود.
البته باید این
نکته را نیز در نظر داشت که صنعت فولاد با چالش‌هایی روبرو است که زمینه را
برای رقابت این صنعت در بازارهای جهانی دشوار می‌سازد. در این راستا اگر تلاش شود
چالش‌های پیش روی این صنعت رفع نمود، می‌توان با ایجاد یک صنعت رو به رشد و
توانمند به آینده امیدوار بود.
منبع: فارس
موضوعات مرتبط: نفت - فولاد -
بازار نفت - اخبار اقتصادی - تحلیل
اخبار