پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- بنادر
یکی از عوامل اصلی فرآیند توسعه اقتصاد ملی هستند و می‌توانند تسریع بخش رشد و
توسعه کشور باشند. حدود 90 درصد کالاهای دنیا از طریق دریا جابه‌جا می‌شود و هیچ
کشور پیشرفته دنیا را نمی‌توان یافت که از سواحل خود حداکثر استفاده را نکرده و
توسعه نداده باشد.
تولید
فولاد در افق 1404 حدود 55 میلیون تن هدف‌گذاری شده که اکثر کارشناسان این رقم را
خوش‌بینانه تلقی کرده و دستیابی به آن را غیر‌ممکن می‌دانند، اما رسیدن به تولید
حدود 40 میلیون تن به نسبت مقدار 15.5 میلیون تن فعلی به شرط
برنامه ریزی و توسعه لوازم و پیش نیازهای آن شدنی است. کارشناسان نیاز داخلی
کشور به فولاد در سال 1404 را حدود 20 میلیون تن پیش بینی کرده‌اند و هر ظرفیت
بالاتر از آن باید برای صادرات تولید شود.
با
توجه به اقلیم کشور، کم آبی و خشکسالی سال‌های اخیر و نیاز تولید فولاد به آب،
مابقی توسعه صنعت فولاد باید در کنار آب‌های آزاد و سواحل کشور ایجاد شود. از طرف
دیگر برای تولید یک میلیون تن فولاد نیاز به جابهجایی حدود 3/3 میلیون تن کالا
است و این یعنی حداقل 66 میلیون تن جابهجایی کالا در بنادر.
در
صورتی که توسعه بنادر همزمان با این توسعه صورت نگیرد و اسکله‌های اختصاصی واردات
و صادرات مواد فله و کالاهای عمومی (General Cargo) با تجهیزات مکانیزه
ایجاد نشوند، بخش اعظمی از توسعه فولاد عقیم مانده و از چرخه تولید خارج خواهد شد.
در حال حاضر اسکله‌های اختصاص داده شده برای واردات و صادرات کالاهای فله با
مشکلات جدی برای صاحبان کالا روبه‌رو هستند که برطرف نکردن مناسب این مشکل، باعث
بالا رفتن هزینه تمام شده و کاهش توان رقابت با رقبای خارجی می‌شود که می‌توان به
برخی از آنها اشاره کرد:
1- نبود
اسکله کافی یعنی ماندن در صف انتظار و پرداخت هزینه‌های دموراژ
2- اسکله
بدون تجهیزات تخلیه و بارگیری با سرعت بالا یعنی طولانی شدن زمان تخلیه و بالا
رفتن کرایه حمل کالا. یک اسکله بدون تجهیزات اتوماتیک می‌تواند حداکثر دو میلیون
تن کالا را تخلیه یا بارگیری کند که با توجه به سرمایه‌گذاری اولیه برای احداث
اسکله و هزینه‌های نگهداری آن صرفه اقتصادی ندارد.
3- عدم
عمق کافی اسکله‌های فعلی: حداکثر ظرفیت پهلودهی در اسکله‌های کشور حداکثر یک کشتی
80 هزار تنی است که با توجه به توسعه صنعت کشتیرانی در دنیا و بالا بودن هزینه حمل
با کشتی‌های ظرفیت‌های پایین هزینه صاحب کالا افزایش می‌یابد.
4- اسکله‌های
اختصاصی دارای عوارض بالای پهلودهی کشتی هستند که باعث بالا رفتن هزینه صاحب کالا
می‌شود که سازمان بنادر و کشتیرانی می‌تواند در عوارض بندری آنها تجدید‌نظر کرده و
هزینه پهلودهی در اسکله‌هایی چون بارکو و فولاد خوزستان را کاهش دهد.
منبع: دنیای اقتصاد