پایگاه خبری تحلیلی فولاد(ایفنا)- به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، زمانی که ویکتور یانوکوویچ، رئیس جمهور اوکراین، از امضای توافقنامه تجاری با اتحادیه اروپا سرباز زد، کمتر کسی گمان می کرد این کشور وارد بحران طولانی داخلی همراه با درگیری نظامی شود، در حالی که شرق اروپا عرصه تحرکات میلیتاریستی ناتو روسیه گردد. اگرچه به سختی می توان تقابل روسیه با کشورهای غربی را جنگ سرد نامید، اما مقابله به مثل های پی در پی در صورتی که رهبران قدرتهای مذکور دور یک میز ننشینند و مانع گسترش بحران به سایر حوزه ها و بازیگران بین المللی نشوند، احتمال دارد قرن بیست و یک نیز شاهد جنگ سردی دیگر شود. جنگی که تنها شباهت آن با جنگ سرد پیشین در عدم استفاده از سلاح گرم رقبا علیه یکدیگر است وگرنه وجه تسمیه این رویارویی چندان روشن و قابل اتکا نیست.
روسیه تنها در بعد نظامی توان مقابله با ایالات متحده را دارد و از نظر نفوذ و تاثیرگذاری بر کشورهای همسایه و متحد خود قدرت چشم گیری ندارد. عدم تقاون قدرت روسیه و آمریکا اولین عاملی است که احتمال وقوع جنگ سرد جدیدی به مانند قرن بیست را از بین می برد.
با این اوصاف مسکو پس از الحاق شبه جزیره کریمه به خود و حمایت های دیپلماتیک از جدایی طلبان شرق اوکراین که البته از سوی غرب و کی یف شامل حمایت های مالی و نظامی نیز است، از سوی کشورهای غربی مورد تحریم های اقتصادی و دفاعی قرار گرفت.
کنار زدن روسیه از گروه G8، تحریم چند شرکت تجاری و مالی و مقامات کرملین همچنین عدم صدور فن آوری های دو کاربردی بخشی از این موارد بودند. در مقابل مسکو چندی پیش از ممنوعیت یک ساله واردات مواد غذایی و سبزیجات از اتحادیه اروپا، ایالات متحده، کانادا، نروژ و استرالیا خبر داد. این مسأله با واکنش کشورهای اتحادیه اروپا به ویژه لهستان، هلند و اسپانیا رو به رو شد.
بر طبق آمار منتشر شده در سال 2013 بزرگترین صادرکننده موادغذایی به روسیه به ترتیب بلاروس، برزیل، اوکراین، آلمان، ترکیه، چین، لهستان، آمریکا، فرانسه، هلند، ایتالیا و اسپانیا بودند. بر اساس آمار سازمان تجارت جهانی روسیه پنجمین وارد کننده مواد غذایی دنیا، در سال 2013، 39 میلیارد دلار چیزی در حدود 3 درصد واردات مواد غذایی جهان را به خود اختصاص داد که 10.3 درصد آن از کشورهای آلمان، لهستان، آمریکا، فرانسه، هلند، ایتالیا و اسپانیا بود.
گفتنی است اتحادیه اروپا با واردات سالانه 130 میلیارد دلار، آمریکا با 110 میلیارد دلار، چین با 90 میلیارد دلار در رتبه های الو تا سوم جهان قرار دارند. رتبه چهارم نیز با کمی اختلاف از چین، از آن ژاپن است.
بر این اساس ارقام مذکور نشان می دهد که مسکو پس از ممنوعیت واردات گوشت قرمز، ماهی، طیور، میوه، سبزیجات، شیر، پنیر و کلیه محصولات لبنی از کشورهای مورد اشاره با بحران غذایی در داخل رو به رو خواهد شد.
در این راستا بود که دیمیتری مدودف، نخست وزیر روسیه، اعلام کرد؛ در حال حاضر16 کشور برای جایگزینی واردات محصولات کشاورزی در نظر گرفته شده است. این کشورها شامل آرژانتین، بلاروس، برزیل، شیلی، چین، کلمبیا، اکوادور، قرقیزستان، ماریتیوس،مکزیک، موزامبیک، پاراگوئه، پرو، سریلانکا، ترکیه، اروگوئه است.
براین اساس برزیل، اروگوئه، پاراگوئه، آرژانتین و بلاروس تامین کننده محصولات دامی و گوشت خواهند شد. شیر، لبنیات، کره و پنیر از نیوزیلند، سبزیجات از کشورهای ترکیه آرژانتین، شیلی، چین، ازبکستان، آذربایجان. گلابی و سیب از صربستان، آرژانتین، شیلی و چین و گیلاس و آلبالو، زرد آلو و هلو هم از ازبکستان، آذربایجان، تاجیکستان، اسرائیل، ترکیه و ایران و مرکبات هم از مراکش، مصر، ترکیه، و آفریقای جنوبی تهیه خواهد شد.
بنا بر ارقام اعلام شده توسط وزیر کشاوری روسیه، مصر گوشت قرمز روسیه در هر سال 2.345 میلیون تن است که اتحادیه اروپا، ایالات متحده و کانادا نزدیک به 59 هزار تن از آن را تامین می کردند. در عین حال با توجه به سهم برزیل در صادرات بیشترین گوشت قرمز به روسیه که 450 هزار تن از 3 میلیون و 415 هزارن تن را شامل می شود، می تواند کسری گوشت این کشور را در یک سال آتی تاحدی جبران کند. این درحالی است که کشورهای مورد تحریم تنها 459 هزار تن از 36 میلیون تن نیاز محصولات لبنی، 900 هزار تن از 16 میلیون تن سبزیجات را تامین می کنند. 1.6 میلیون تن از 11 میلیون تن میوه و خشکبار نیز از کشور های ذکر شده وارد روسیه می شود.
ترکیه یکی از اصلی‌ترین صادرکنندگان محصولات کشاورزی به روسیه محسوب می‌شود و این آمادگی را دارد تا صادرات خود را به روسیه برای تأمین نیازهای این کشور افزایش دهد. سال گذشته صادرات محصولات کشاورزی ترکیه به روسیه به رقم 1.18 میلیارد دلار رسید که میوه و سبزیجات 75 درصد این صادرات یعنی حدود 887 میلیون دلار آن را شامل می‌شد و در سال 2014 میزان صادرات محصولات کشاورزی ترکیه به روسیه به 409 میلیون دلار رسیده است.
مدودف همچنین از افزایش تولید محصولات غذایی در داخل سخن گفت و اینکه وزرای صنعت و بازرگانی و کشاورزی موظف هستند که بطور روزانه قیمت های محصولات در بازار ها را مورد پایش قرار داده و به دولت گزارش کنند. وزارت کشاورزی، توسعه اقتصادی، صنعت و فدرال ضد انحصاری باید ارتباط خود را با نمایندگان زنجیره خرده فروشی و تولید کنندگان تقویت کنند.
وی با اشاره به اینکه دکترین امنیت غذایی چهار سال قبل به تایید رئیس جمهور این کشور رسیده، گفت: افزایش تولید محصولات غذایی، به شکل موثری مورد توجه قرار گرفته است؛ برای مثال حجم تولید غلات، شکر، روغن گیاهی، و سیب زمینی درحال حاضر از حد آستانه ای که در این دکترین هدفگذاری شده بود، فراتر رفته است. علاوه بر این وزارت کشاورزی روسیه در رابطه با توان داخلی این کشور برای جبران واردات اعلام کرد این کشور در سال جاری حدود 100 میلیون تن غله تولیدی خواهد داشت.
با این همه، در بحث تحریم به دلیل وابستگی متقابل کشورها به یکدیگر، هر دو بازیگر آسیب می بینند. روسیه برای واردات مواد غذایی بیشتر از آمریکای لاتین به علت بعد مسافت باید هزینه بیشتری را متقبل شود. و از انجا که 50 درصد مواد غذایی مورد استفاده در رستوارن های روسیه وارداتی هستند، مردم این کشور با افزایش قیمت رو به رو خواهند شد.
کشورهای غربی مورد تحریم نیز باید بازار جدیدی برای محصولات خود بیابند درحالی که ممکن است آسیب مالی فراوانی ببینند. لهستان به تنهایی سالانه چیزی در حدود 1.1 میلیارد محصولات کشاورزی را به روسیه صادر می‌کند و با این تصمیم روسیه صادرات میوه لهستان به‌خصوص صادرات سیب این کشور با مشکلات جدی مواجه می‌شود. در این شرایط، صنعت مواد غذایی دریایی کشور نروژ نیز باید به دنبال بازارهای جدید برای صادرات محصولات خود به ویژه ماهی سالمون باشد. در سال 2013 نروژ چیزی در حدود یک میلیارد دلار مواد غذایی دریایی را به روسیه صادر کرده است. هلند، اسپانیا، آمریکا، آلمان و دانمارک هستند که با ممنوعیت واردات مواد غذایی در روسیه به طور میانگین چیزی در حدود 500 تا 600 میلیون دلار ضرر می‌کنند.
منبع: موج