مرکز خدمات فولاد ایران- به گزارش رویترز به نظر می رسد تلاش های دولت چین برای رفع مشکلات صنعت فولاد به وسیله ادغام کارخانه های دولتی یا بالابردن زنجیره ارزش آن ها نه تنها به رفع مشکلات این بخش از صنایع که 3 تا 4 درصد رشد تولید ناخالص داخلی را در دست دارد کمکی نکرده بلکه موجب وخیم تر شدن اوضاع شده است.
در صنعتی که حدود 50 سال قبل یکی از نشانه های اصلی قدرت سیاسی و اقتصادی چین بود مطمنا کنار گذاشتن کسانی که عملکرد بدی دارند یک راه حل روشن نیست. به نظر کارشناسان چینی کارخانه های فولادسازی بزرگ دولتی چین خیلی برای افزایش سوددهی انگیزه ندارند بلکه بیشتر به دنبال حمایت های دولتی هستند. در واقع هیچ مکانیزمی برای خارج کردن آن ها از این حرفه وجود ندارد و همین مشکل اصلی است.
از سال 1978 که بازار فولاد چین روند اصلاحات را آغاز کرد کارخانه های فولادسازی چینی به شدت گسترش یافتند و رقم تولید 6/771 میلیون تن در سال را که در 1958 غیر قابل دستیابی به نظر می رسد رد کرده اند. حال چین 45 درصد فولاد جهان را تولید می کند و 6 کارخانه بزرگ جهان از بین 10 فولادساز اول در این کشور واقع شده اند. ولی این بزرگی اندازه و پیشرفت های فنی آن ها را با ظرفیت بالای تولید و 400 میلیارد دلار بدهی روبرو کرده است.